Zaostrog to miejscowość turystyczna Riwiery Makarskiej oddalona od Makarskiej o około 35 kilometrów. Pierwsza wzmianka o Zaostrogu pojawia się w roku 1419, choć ślady ręki ludzkiej na tych obszarach pochodzą jeszcze z czasów prahistorycznych, o czym świadczy między innymi granitowa żarna ręczna z wczesnej epoki kamienia, znaleziona w r. 1953 na Viterze, górze nad Zaostrogiem. Miejscowość ta była zamieszkana przez Ilirów, co dokumentują liczne nekropolie. W czasach starorzymskich w Zaostrogu toczyło się bogate życie kulturalne, o czym świadczą liczne zabytki starożytne, szczególnie te z kamienia: relief tancerza i flecisty w ilirijskim stroju ludowym, relief boga Mitry oraz dwa nagrobne pomniki.
Średniowiecze
Po przybyciu Chorwatów w VII w. osiedle otrzymuje słowiańską nazwę Ostrog, o którym w roku 950 wspomina cesarz bizantyński Konstantyn, wyliczając cztery grody fortyfikacyjne Paganii Księstwa Neretwańskiego Mokrun, Berulia, Ostrog, Labinetza. Średniowieczny Ostrog (twierdza) znajdował się wysoko na górze pod szczytem Mali Viter. Później na północnej części tych terenów, pod górą Sapasnik oraz na północnym zachodzie od Porfigogeneta rozwinęło się nowe osiedle zwane Zaostrog.
Późniejsze wieki
W wieku XV właścicielami Zaostrogu byli chorwaccy szlachcice – bracia Vlatkovicowie-Jurjeviciowie, posiadający na Viterze twierdzę, o czym świadczą ruiny starej twierdzy, wśród których wyróżnia się kamienny próg reliefu ręki. W XVIIw. ludność Zaostrogu zaczyna przesiedlać się w kierunku wybrzeża, co kończy się rokiem 1962, kiedy wszyscy mieszkańcy osiedlili się nad samym morzem. W starej miejscowości znajdują się trzy kościoły: stary kościół gotycki św. Barbary z cmentarzem w części antycznej, kościółek św. Rocha z XVII w. i nowy kościół św. Barbary z 1872 r. Oprócz tych kościołów są tu też trzy kaplice: św. Antoniego we wsi (1893), NMP na Kucinach (1911) oraz św. Eliasza na Prosiku (1894).
Zabytki i atrakcje turystyczne
Największym i najważniejszym zabytkiem kulturowym na tych terenach jest klasztor Franciszkański NMP. Uważa się, że klasztor został założony w XIVw. przez zakonników zwanych „pustelnikami św. Augustyna”, którzy po upadku Bośni w r. 1463 opuścili go i wycofali się na wyspy. Do opuszczonego klasztoru w roku 1468 wprowadzili się franciszkanie z prowincji Bośnia Srebrena, działając w nim do dzisiaj. Franciszkanie na tyle podnieśli poziom klasztoru w trudnych czasach pod rządami tureckimi, że w roku 1640 w sprawozdaniu generalnego wizytatora został on ogłoszony najładniejszym ze wszystkich klasztorów na obszarze wielkiej prowincji. Jednym z najbardziej znaczących zabytków, odzwierciedlający poziom klasztoru, jest kamienny napis w języku i piśmie chorwackim z 1589 r., znajdujacy się nad główną brama kościoła. Klasztor w Zaostrogu był w tym czasie bardzo znana świątynia, która znalazła się na liście świątyń NMP na całym świecie. Klasztor odgrywał dużą rolę kształcąca. Ponad pięćset lata działała w nim szkoła dla księży. Jeszcze za czasów rządów tureckich w roku 1640 działała w nim szkoła podstawowa i humanistyczna, później zaś liceum, w którym uczono filozofii i teologii. Klasztor posiada bogatą biblioteczkę z około 20 tysiącami książek i archiwum. Między licznymi działaczami chorwackimi z zakresu kultury i historii mieszkał tu i pracował jeden z najbardziej znanych, o. Franciszkanin Andrija Kacic Miosic, poeta, literat i filozof chorwacki, ur. w Briscie w roku 1704 – zmarły w Zaostrogu w roku 1760, oraz o. Franciszkanin Ivan Despot (1866), chorwacki pisarz i poeta. A. Kacic Miosic – „Starzec Milovan”, jak sam siebie nazywał, w Zaostrogu ukończył szkołę, wstąpił do zakonu franciszkanów, napisał wszystkie swoje dzieła literackie, tutaj też zmarł i został pochowany w klasztorze. Klasztor w Zaostrogu często zwany jest „klasztorem Kacica”. W klasztorze istnieje też stała galeria obrazów jednego z najbardziej znanych żyjących malarzy chorwackich Mladena Veży, ur. w Briscie w roku 1916. Na terenie muzeum klasztoru znajdują się także zbiory etnograficzne, meble i narzędzia chłopskie oraz chorwackie stroje ludowe. Zbiory zostały wpisane do rejestru ruchomych zbytków kultury pod ochroną państwa. W ogrodzie klasztoru istnieje ogród botaniczny, liczący ponad 25 roślin, wśród których wyróżnia się: siedem rodzajów mimoz, pięć rodzajów palm i klonów, cztery rodzaje eukaliptusów, chińskie drzewo bonbon, chińska czerwona porzeczka i inne.
